Elke werkdag sta ik om 04.45 uur op. Ik ontbijt rustig en lees het nieuws. Rond 05.20 uur stap ik in de auto en mijn doel is om rond 06.00 uur in Wilp te arriveren. Beetje bij beetje druppelen onze collega’s binnen en dan kan "het spel op de wagen" beginnen. Tot 06.45 uur worden alle "levenservaringen"besproken, van nieuwe geliefden tot hoelang de elektrische kraan het deed gisteren en alles wat daar tussen past. Nou, ik kan je vertellen dat het de moeite waard is om eens bij te wonen.

Ik merk elke dag dat we hier een geweldig team hebben waarin disciplines elkaar goed aanvullen en mensen voor elkaar klaarstaan als het nodig is. Af en toe lijkt het wel cabaret. Om 06.45 zetten de uitvoerders de knop om en wordt de dag die gaat komen doorgesproken.

Als dat nodig is, help ik mensen aan pasjes en/of ontheffingen van Rijkswaterstaat. Daarna volgt er een dag van zaken uitzoeken, oplossen, regelen, mee helpen, soms een beetje mopperen, vooruitdenken, liters koffie zetten, transporteurs wegwijs maken, proberen een 180 te gooien op het dartbord, inkopen verzorgen, een luisterend oor bieden en de boel soms een klein beetje ophitsen, het Informatie Centrum klaar maken voor eventuele bezoekers, facilitaire zaken regelen, nog eens proberen 180 te gooien, technische hobbels oplossen met of zonder hulp van de mannen hier (meestal met).

Zo nu en dan rondje ga ik langs de kunstwerken (viaducten, onderdoorgangen, red) maken om te kijken of de kantoren en/of kantines daar toonbaar zijn. Dagelijks rijd ik met de heftruck over de werf om zaken netjes te houden. Ik controleer de containers op de juiste afvalmix en prik af en toe wat papier op en om de werf. Op vrijdagmiddag 12.00 uur ben ik de chef kok boven de frietbak en verder alles wat voorbij komt van collega’s en onderaannemers. Nu denken sommigen misschien:"Er is veel te doen op zo’n werf". Dat klopt, maar het lukt prima binnen de afgesproken werktijden.

Dat komt ook omdat (bijna) iedereen zijn of haar eigen verantwoordelijkheid neemt. Mijn taak is om alle randzaken te regelen voor mijn collega’s, zodat zij zich kunnen concentreren op hun primaire taken en opdrachten. Het helpt ook dat ik een zekere hectiek aankan en niet van slag raak als zaken in de soep dreigen te lopen. Nadenken, oppakken, oplossen en door naar het volgende, dan voel ik me op m'n best. Dus, voor mensen die nooit op de werf komen: er gebeurt hier meer dan je misschien denkt. Als je niet elke dag tegen een portie verrassingen kunt, moet je hier niet werken.

Mijn werkdag eindigt rond 15.00 uur en zorg ik er voor dat de collega's die er nog zijn of straks nog langskomen hun spullen kunnen vinden of terecht kunnen.